Άτιτλο Ένα κείμενο που αποφεύγω όλους αυτούς τους μήνες να γράψω, δεν μπορώ να γράψω γενικώς. Έχω να γράψω από τότε. Δε μπαίνω πια ούτε στο facebοok πολύ. Έκεί μας τραβούσες εσύ.
Με πήρε η Ξένια και μου είπε ότι είσαι στο νοσοκομείο, δεν μπορώ να γράψω τίποτε από τότε. Και τώρα είπα στον Κωνσταντίνο πως θέλω κάτι να γράψω για σένα και άντε πες μου, έτσι όπως τα κατάφερες, τι να γράψω εγώ για σένα. Ξέρεις πόσοι έγραψαν για σένα; Οουυ…
Πάρα πολλοί, σ αγαπούσε πολύς κόσμος, Μάνο, εμείς που
μείναμε πίσω είδαμε και διαβάσαμε πολλά ωραία αφιερώματα για σένα.
Οι σκέψεις μου είναι άναρχες…
Κατ' αρχάς, δυσκολεύομαι πολύ τα Σάββατα, όταν πάει 22.00, εκεί γύρω με ρωτούσες αν θ ακούσω την εκπομπή, να σου στείλω ιταλικά τραγούδια, νευρίαζες αν δεν ακουγόσουν καλά, σου έλεγα "Μάνο, ακούγονται οι παντόφλες, ο ντελιβεράς", θεέ μου, πόσο γελούσες….
Μα σοβαρά τώρα; Τι γράφω, ρε Μάνο; Τι να ξεχωρίσω; Άπειρες στιγμές, εξομολογήσεις, συμβουλές ,καβγάδες. Μπαίνω και διαβάζω την τελευταία μας συνομιλία.
Οταν φεύγουν οι άνθρωποι, δεν κάνει, λένε, να μιλάμε με άσχημα λόγια γι' αυτούς.
Βλακείες, εγώ νιώθω θυμό, πολύ θυμό για σένα, είχαμε σχέδια και σηκώθηκες και έφυγες.
Έπειτα δυσκολεύομαι καθημερινά. Δεν υπάρχει μέρα που να μη σκέφτομαι Τώρα τι
θα μου έλεγε ο Μάνος; Τι θα με συμβούλευε;
Ναι, σιγά που ήσουν τέλειος. Θα ξεχάσω εγώ όταν με 'παιρνες τηλέφωνο πώς μου φώναζες:
«ΒΑΛΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΆ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙΣ ΒΑΛΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ», πωωω φωνές, καβγάδες για τις φώτο.
«ΓΙΝΕ ΠΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ,ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΗ ΣΤΑ ΣΟΣΙΑΛ, ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΕΡΣΟΝΑ, ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΗ».
Πεθαίνουν οι άνθρωποι και δεν προλαβαίνουμε να τους πούμε μία συγγνώμη, ένα ευχαριστώ κι ένα σ' αγαπώ.
Και εγώ στα χρωστάω και τα τρία.
Λείπεις κάθε μέρα. Μας λείπεις κάθε μέρα. Μου λείπεις πολύ.
Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο να γράψω. Τα κρατάω για μένα τα υπόλοιπα.
Συγγνώμη αν σε νευρίαζα ή σε απογοήτευα, σ' ευχαριστώ που με πίστεψες και σ' αγαπώ πολύ.
Άνθή Πάνου
コメント